کد مطلب:173224 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:151
علی به خانه برگشت
امام علی علیه السلام با قرآن به خانه بازگشت، در محراب عبادت خود نشست، قرآن را بر دامان نهاد و با چشمانی اشكبار آن را خواند. برادرش عقیل بن ابی طالب آمد، دید آن حضرت می گرید، گفت:
برادر، چه شده، خداوند چشمانت را نگریاند، چرا گریه می كنی؟
امام علی علیه السلام فرمود:
برادر، به خدا سوگند، از كار قریش می گریم. می گریم چون به سوی گمراهی می روند و ستیزه جویانه، چموش و سركشانه در بیابان گمراهی می تازند. اینان چنان كه پیش از من برای جنگ با رسول خدا متحد شده بودند، اینك نیز بر نبرد با من متحد شده اند. جزا دهندگان، قریش را از سوی من جزا دهند كه اینان پیوند خویشی با مرا گسستند و حق جانشینی پسر عمویم را از من ربودند.
سپس آن حضرت به شدت گریست و آیه ی (انا لله و انا الیه راجعون) را به زبان جاری كرد.
برادر، چه شده، خداوند چشمانت را نگریاند، چرا گریه می كنی؟
امام علی علیه السلام فرمود:
برادر، به خدا سوگند، از كار قریش می گریم. می گریم چون به سوی گمراهی می روند و ستیزه جویانه، چموش و سركشانه در بیابان گمراهی می تازند. اینان چنان كه پیش از من برای جنگ با رسول خدا متحد شده بودند، اینك نیز بر نبرد با من متحد شده اند. جزا دهندگان، قریش را از سوی من جزا دهند كه اینان پیوند خویشی با مرا گسستند و حق جانشینی پسر عمویم را از من ربودند.
سپس آن حضرت به شدت گریست و آیه ی (انا لله و انا الیه راجعون) را به زبان جاری كرد.